Pigment voor inkten - Gebruik van pigmentinkt in 2024

Kleurstoffen zijn onderverdeeld in pigmenten en kleurstoffen. Pigmentinkten worden gedispergeerd in de vorm van korrelige suspensie in inkt. Kleurstofinkten worden in moleculaire vorm in inkt gedispergeerd. Pigmentinkten worden meestal via bindmiddelen op oppervlakken bevestigd. Kleurstofinkten kunnen voorwerpen van binnen gekleurd maken. Kleurstoffen bepalen grotendeels de tint, kleurkracht, dekkingskracht, fijnheid en dichtheid van inkt.

Pigmentinkten zijn onderverdeeld in anorganische pigmenten en organische pigmenten. Anorganische pigmenten zijn samengesteld uit eenvoudige elementen, metaaloxiden, anorganische zouten en hun complexen. Ze hebben een lange geschiedenis, een lagere prijs en veel variëteiten. Bovendien hebben ze een hoog dekvermogen en een uitstekende weerstand. Organische pigmenten zijn meestal onverzadigde organische stoffen. Het zijn meestal derivaten van heterocyclisch benzeen, naftaleen en andere aromatische verbindingen. Ze hebben een heldere kleur, een sterke kleurkracht, een hoge licht- en hittebestendigheid, chemische stabiliteit, enz.

Dye-inkten hebben een hoge oplosbaarheid. Ze kunnen worden opgelost in water, olie of andere organische oplosmiddelen. Kleurstoffen kunnen worden onderverdeeld in 11 soorten op basis van hun eigenschappen en toepassingen. Wat de pH betreft, worden kleurstoffen onderverdeeld in zure kleurstoffen, alkalische kleurstoffen en neutrale kleurstoffen. Door de verfmethode worden kleurstoffen verdeeld in directe kleurstoffen, dispersiekleurstoffen, reactieve kleurstoffen, sulfidekleurstoffen, ijskleurstoffen, BTW-kleurstoffen en kationische kleurstoffen. Er zijn ook speciale niet-giftige voedselkleurstoffen.

Veel voorkomende pigmenten voor inkt:

1. 1. Gele monopigmenten, algemeen bekend als Hansa Yellow-pigmenten. Ze worden ook wel snelgeel pigment genoemd vanwege hun uitstekende lichtechtheid.
2. 2. Mono-azorode pigmenten: naftol AS-serie. Ze beschikken over een eenvoudige synthese, heldere kleur en goede kleurvastheid, waterbestendigheid en alkalibestendigheid. Ze zijn vooral geschikt voor inkt op waterbasis en inkt op oplosmiddelbasis. Ze zijn duurder dan azolakpigmenten.
3. Bisazo gele pigmenten. Ze beschikken over een hoge kleurkracht, gelijk aan 3 keer die van snel geel pigment. Ze hebben een goede transparantie, oplosmiddelbestendigheid en printprestaties. Ze zijn voornamelijk bedoeld voor de productie van gele inkt uit vier kleureninkten.
4. Azopigmenten van het condensatietype, waarbij de kleur van azopigmenten behouden blijft (doorgaans iets donkerder dan monoazopigmenten). Ze hebben een hogere weerstand tegen oplosmiddelen, hitte en migratie.
5. Benzimidazolonpigmenten. Ze zijn uitstekend bestand tegen hoge temperaturen (200-300°C), migratie en oplosmiddelen. DAHE-inkt bevat pigmenten uit Japan. Ze hebben stabiele prestaties en kwaliteit. Belangrijker nog is dat DAHE Ink zeer strenge milieueisen stelt aan pigmenten. Het hecht veel belang aan de milieukwaliteit van inkt.

Kleurveranderende inkten zijn speciale inkten. Ze hebben verschillende kleuren in verschillende omgevingen. Ze zijn geschikt voor beveiligd afdrukken, watermerken, speciale borden, enz.

Methoden/stappen

1. Pigmentselectie: pigmenten zijn van cruciaal belang voor kleurveranderende inkten. Over het algemeen zijn warmtegevoelige pigmenten, lichtgevoelige pigmenten of zuur- en alkaligevoelige pigmenten geschikt voor kleurveranderende inkten. Verschillende pigmenten hebben verschillende reactiemechanismen. Het is belangrijk om pigmenten te kiezen op basis van de behoeften.
2. Selectie van oplosmiddelen: oplosmiddelen zijn bedoeld voor het mengen van pigmenten en andere additieven. Voor verschillende pigmenten zijn verschillende oplosmiddelen geschikt. Het is noodzakelijk om oplosmiddelen te kiezen op basis van de reactiemechanismen en toepassingsomstandigheden van pigmenten.
3. Verdunningsmiddel toevoegen: Verdunningsmiddel kan de viscositeit van inkt aanpassen, de vloeibaarheid van inkt verbeteren en zo het afdrukken vergemakkelijken. Het is noodzakelijk om verdunningsmiddel te kiezen op basis van pigmenten en toepassingsomstandigheden.
4. Additieve toevoeging: additieven kunnen de hechting, krasbestendigheid en lichtbestendigheid van inkt verbeteren, zoals hydrofiele middelen, egaliseermiddelen, kleefmiddelen, enz.
5. Inktvoorbereiding: kleurveranderende inkten worden gemaakt door pigmenten, oplosmiddelen, verdunningsmiddelen en additieven in de juiste verhoudingen te mengen.

Note

Het is van cruciaal belang om pigmenten te kiezen. Verschillende pigmenten hebben verschillende reactiemechanismen. Het is noodzakelijk om pigmenten te kiezen op basis van de behoeften.

Inkjetprinten stelt bepaalde eisen aan de nanodeeltjesgrootte. In praktische toepassingen wordt inkt in printers onderworpen aan een fijne behandeling, om ervoor te zorgen dat de pigmentdeeltjesgrootte aan de eisen voldoet. Voor de bereiding van nanodeeltjespigmenten zijn speciale methoden geschikt, zoals de sol-gelmethode en de dampdepositiemethode. Deze methoden kunnen de deeltjesgrootte van pigmenten op nanoschaalniveau controleren om aan de eisen van inkjetprinten te voldoen.

De pigmentdeeltjesgrootte die wordt gebruikt om pigmentinkt te vervaardigen, is onderverdeeld in nanoschaal en micronschaal, waarbij de gemiddelde deeltjesgrootte op nanoschaal (LD50) in het bereik van 40-125 nanometer ligt, en de maximale deeltjesgrootte (LD90) moet mag niet groter zijn dan 180 nanometer, en de deeltjesgrootte op micronschaal ligt in het bereik van 0.125-0.300 micron.

Hoe kleiner de nanodeeltjesgrootte, hoe duidelijker het afgedrukte beeld en hoe beter de kleurprestaties. Inkt met kleinere deeltjesgrootte stroomt sneller in de inkjetkop, waardoor het spuiten op papier wordt versneld. Daarom kan de gematigde deeltjesgrootte van pigmenten de afdruksnelheid verhogen en tegelijkertijd de beeldkwaliteit garanderen.

Elektronenstraaluithardende inkt (eb-inkt) kan snel veranderen van vloeibaar in vast bij de bestraling van een elektronenstraal met hoge energie. Door de straling van de elektronenbundel is het binnen enkele milliseconden volledig gedroogd. Het heeft een goede drukglans, filmgevoel en wrijvingsweerstand. Maar de inkt en het bijbehorende stralingsdroogapparaat zijn duur. Promotie van de inkt is nog steeds moeilijk. Maar de inkt is veelbelovend omdat hij de droogtijd kan verkorten en de productkwaliteit kan garanderen zonder milieuvervuiling te veroorzaken.

1. Elektronenstraal-uithardende inkt (eb-inkt): elektronenstraal-uitharding is gebruikelijk voor drukwerk in de voedingsmiddelen- en drankenverpakkingsindustrie, namelijk offsetdruk. De eb-inkt past zich aan de ontwikkeling van eenmalig printen met hoge snelheid en meerkleuren in de grafische industrie aan. Omdat inkt die uithardt met elektronenstralen energie kan besparen en geen oplosmiddelen bevat, veroorzaakt deze geen vervuiling van het milieu en de verpakkingen. Het heeft de voordelen van een korte uithardingstijd, hoge verwerkingssnelheid, grote output, kleine puntuitbreidingssnelheid, goede printhelderheid en weerstand tegen slijtage en chemische erosie. Deze technologie is snel gepromoot en toegepast. Het is vooral veelbelovend op het gebied van voedselverpakkingen.
2. Digitale drukinkt: de digitale druktechnologie wordt ook toegepast in de drukindustrie voor voedselverpakkingen. Het kan een hoge beeldresolutie bereiken en beelddetails perfect reproduceren.

De milieuvriendelijkheid van pigmentinkten impliceert de selectie van grondstoffen. Voor de conventionele inktproductie zijn vaak organische oplosmiddelen nodig. Onder hen kunnen vluchtige organische stoffen (VOCS) luchtverontreiniging veroorzaken. Volgens de milieubeschermingseisen moeten inktproductiebedrijven watergebaseerde of uithardende inkten gebruiken om het verbruik van organische oplosmiddelen te verminderen. Inkt op waterbasis is een soort inkt met water als medium. Het is onschadelijk, niet giftig en gemakkelijk schoon te maken, waardoor de vervuiling van het milieu aanzienlijk wordt verminderd. Uithardende inkt verandert in een film door middel van lichtuitharding of thermische uitharding, om het vrijkomen van organische oplosmiddelen te voorkomen.